บท 2792

ผมส่ายข้อมือที่มีกุญแจมือเงินวับอยู่ แล้วยิ้มอย่างจนปัญญา

ชายคนที่อยู่ตรงหน้าเต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อผมอย่างชัดเจน แต่ไม่รู้ว่าคนเบื้องบนคิดอะไรอยู่ ถึงได้ส่งเขามารับตัวผม

"เฮอะ"

หัวหน้าทีมเสือเล่นปืนในมือไปมา "แต่แกคิดว่าจะหนีพ้นรึไง หืม?"

เขามั่นใจอะไรขนาดนั้น?

ขณะที่ผมกำลังสงสัย จู่ๆ ก็รู...