บท 2892

พอขึ้นรถ เฟิงฮั่นไม่พูดอะไรมาก นั่งลงที่เบาะข้างคนขับทันที รอจนผมนั่งลงที่เบาะคนขับและปิดประตูรถ เขาถึงได้ถอนหายใจยาวๆ

"แม่ง กูแทบจะแสดงต่อไม่ไหวแล้ว"

ตอนนั้นผมถึงได้สังเกตว่า ไอ้เฟิงฮั่นตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า ทั้งตัวเหมือนกระสอบป่านที่ถูกดึงเอาพลังออกไปจนหมด นอนแผ่เละเหมือนโคลนอยู่บ...