บท 2908

แต่ในวินาทีถัดมา

จากเงาใต้ร่างของเพื่อนร่วมงาน จู่ๆ ก็มีมือผีพุ่งออกมา คว้าข้อมือของเขาไว้แน่น แล้วบีบเข้าอย่างแรง กระดูกมือขวาของเขาก็แตกละเอียดทันที

ปืนที่เขากำอยู่ก็ร่วงตกลงไปอย่างไร้เรี่ยวแรง

"เสียทีเดิมซ้ำสองครั้งน่ะเหรอ? ฉันไม่โง่ขนาดนั้น"

ชายแว่นตาหัวเราะอย่างเหิมเกริม แม้ว่าตอนนี้เลือดที่ทะล...