บท 3062

เมื่อนิ้วสุดท้ายของเขาหักไป เขายังคงไม่ยอมเปิดปาก

แต่ตอนนี้ความอดทนของฉันก็เหลือน้อยเต็มทีแล้ว ฉันบีบใบหน้าบวมฉุของเขา กระชากเขาขึ้นมาจากพื้นอย่างรุนแรง ดึงถุงเท้าเหม็นๆ ที่ยัดปากเขาออก จ้องตาที่เบิกกว้างของเขาแล้วพูดเสียงเข้ม "ฉันนับถือความอดทนของนาย แต่มันก็แค่นั้นแหละ..."

สายตาของฉันเริ่มจากดวง...