บท 3079

ความเจ็บปวดรุนแรงและความอับอายที่พลาดท่าต่อหน้าผู้คนมากมาย ทำให้สติของเขาถูกความโกรธครอบงำ

เมื่อไร้ซึ่งเหตุผล เขาละทิ้งความหยิ่งทะนงที่เคยมี แล้วคำรามใส่ข้าก่อนจะยกอุ้งเท้าหมีที่เหลืออีกข้างขึ้นมา แต่ข้าก็ไม่ใช่คนโง่ที่จะยืนนิ่งเหมือนท่อนไม้ให้เขาทำร้าย

ร่างกายอันใหญ่โตให้พละกำลังที่คนธรรมดาไม่อาจ...