บท 3145

ไฟหงดูฉันแวบหนึ่ง อ้าปากจะพูดแต่กลับไม่พูดอะไร เพียงแค่ก้มหน้าเดินต่อไปข้างหน้า

และพร้อมกับฝีเท้าที่เร่งเร็วขึ้นของเขา ระยะห่างระหว่างพวกเรากับมุมเลี้ยวของระเบียงทางเดินด้านหน้าก็ลดลงเรื่อยๆ ระเบียงด้านหน้าเป็นรูปตัวที ฉันกับไฟหงสองคน พอดีคนละฝั่ง

หลังจากที่พวกเราสบตากันแวบหนึ่ง ก็พยักหน้าเล็กน้อย แ...