บท 3173

ใช้เวลาไปสักพัก หลังจากปรับขวัญกำลังใจใหม่ พวกเราก็ออกเดินทางต่อ

แต่ทุกคนรวมทั้งตัวฉันเอง ไม่มีใครตระหนักเลยว่า พวกเรากำลังเดินทางเข้าไปสู่กับดักมากขึ้นทุกที...

"เมื่อกี้ ต้องขอบคุณนายมากนะ" หัวลิงไฟเดินอยู่ข้างๆ ฉัน แม้เสียงจะเบา แต่ก็ยังกระซิบขอบคุณฉัน

"พูดแบบนี้ดูเป็นคนนอกไปแล้วนะ"

ฉันยิ้มน้อย...