บท 3190

"จะกินไหม?"

ผมหันไปดูไฟเหยินแล้วถาม

ช่วงเวลาแห่งความสงบที่หาได้ยาก ผมไม่อยากปล่อยให้เวลาพักผ่อนอันมีค่านี้สูญเปล่า อาหารที่เหลืออยู่ในกระเป๋าคงไม่พอประทังชีวิตได้อีกนาน สิ่งเร่งด่วนตอนนี้คือการเติมเต็มท้องของพวกเราก่อนดีกว่า

"นายไม่ได้จะกินมันจริงๆ ใช่ไหม" ไฟเหยินกระตุกมุมปาก มองผมด้วยสายตาไม่อยากเ...