บท 349

พร่ำพึมพำอย่างไม่ชัดเจน เสี่ยวชิงซบหน้าลงบนไหล่ฉัน แล้วร้องไห้เบาๆ อย่างไม่คาดคิด

เสียงสะอื้นของเสี่ยวชิงทำให้บรรยากาศเริ่มหนักอึ้งลงเรื่อยๆ ทุกคนต่างนึกถึงประสบการณ์อันเจ็บปวดของตัวเอง เสียงหัวเราะเริ่มเบาบางลง แต่กลับมีเสียงชนแก้วและดื่มเหล้าดังกลั๊กๆ ไม่ขาดหู

ไม่นานเสี่ยวเม่งก็เมาเสียแล้ว

เด็กคนน...