บท 4

เมื่อมือของผมเอื้อมออกไป ปลายนิ้วที่สั่นเทาด้วยความตื่นเต้น

แทบจะในวินาทีที่ผมเลิกเสื้อคลุมอาบน้ำขึ้น มือข้างหนึ่งของผมก็เลื่อนไปสัมผัสจุดนั้นของเสี่ยวชิง

เมื่อมือของผมปกคลุมความอวบอิ่มนั้นไว้มั่นคง สัมผัสอันนุ่มนวลทำให้เลือดในกายผมเริ่มไหลเวียนเร็วขึ้น

ในขณะที่ผมจับจุดสำคัญไว้ ใบหน้างามของเสี่ยวชิงที่กำลังหลับอยู่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย คิ้วเรียวขมวดน้อยๆ สีหน้าเจือความเจ็บปวดปนกับความเพลิดเพลิน

สภาพของเสี่ยวชิงตอนนี้ช่างยั่วยวนเหลือเกิน

ผมโตมาขนาดนี้ยังไม่เคยจูบใคร วันนี้จะได้ลิ้มลองรสชาติของนางในฝันเสียที!

ผมก้มหน้าลง ริมฝีปากแนบกับริมฝีปากทั้งสองของเสี่ยวชิง

แต่ผมไม่เคยมีประสบการณ์ด้านนี้มาก่อน การจูบครั้งแรก ผมควบคุมแรงไม่ได้ ทำให้ฟันของเรากระทบกัน

ความเจ็บทำให้เสี่ยวชิงสะดุ้งตื่น ดวงตางามค่อยๆ เปิดขึ้น เมื่อสบตากับผมเพียงวินาทีเดียว ราวกับเพิ่งรู้ตัวว่าผมกำลังจูบเธออยู่ เสี่ยวชิงก็กรีดร้องออกมาทันที

"จางฉี! นาย นายจะทำอะไรน่ะ! ไปให้พ้น!" เสี่ยวชิงมองด้วยสายตาตกใจ รีบขดตัวเป็นก้อน หลุดพ้นจากการควบคุมของผม แล้วใช้เสื้อคลุมอาบน้ำห่อตัวเองมิดชิด

ผมสะดุ้งกับเสียงกรีดร้องของเธอ เธอเป็นหัวหน้าโดยตรงของผม ผมเคยชินกับการถูกเธอสั่ง จึงถอยหลังไปสองก้าวโดยอัตโนมัติ

แต่เมื่อผมเห็นเสี่ยวชิงขดตัวอยู่ที่มุมโซฟาด้วยท่าทางหวาดกลัว ผมก็ได้สติกลับมา อดไม่ได้ที่จะด่าตัวเองว่าโง่

เธอมีตำแหน่งสูงในบริษัทแล้วยังไง ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ผมเป็นผู้ชายตัวใหญ่ จะจัดการเธอไม่ได้หรือไง?

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยเห็นผมเป็นคน ทุกครั้งที่เจอผมเธอทำเหมือนเห็นแมลงวัน พยายามหลีกเลี่ยง

จำได้ว่าครั้งหนึ่ง ในการประชุมใหญ่ของบริษัท เธอขว้างรายงานใส่หน้าผมต่อหน้าทุกคน จนหน้าผากผมแตก เธอด่าผมว่าไร้ประโยชน์ และบอกว่าการที่ผมอยู่ที่นี่เป็นความอัปยศของบริษัท

พอนึกถึงเรื่องพวกนี้ ผมก็โกรธจนแทบระงับไม่อยู่

ได้เลย! เธอทำตัวเย็นชาใช่ไหม? รอให้ข้าได้จัดการเธอเสร็จ จะดูว่าเธอยังจะวางท่ากับข้าได้อีกไหม!

"ฮึๆ คุณเสี่ยว คุณเพิ่งให้ผมได้ชมการแสดงที่ดีเลยนะครับ"

ผมหัวเราะเยาะ พูดอย่างไม่รีบร้อน

"ที่บริษัทคุณทำตัวเหมือนเป็นคนดีมาก คนที่ไม่รู้คงคิดว่าคุณบริสุทธิ์ผุดผ่องแค่ไหน ไม่นึกเลยว่าพอคุณถอดเสื้อผ้า ก็ไม่ต่างอะไรกับพวกหญิงใจแตกทั่วไป!"

พอผมพูดแบบนี้ สายตาของเสี่ยวชิงก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก สีหน้าก็แย่มาก ราวกับถูกจับได้ว่ามีความลับใหญ่ พูดติดๆ ขัดๆ

"นาย นายพูดเหลวไหลอะไร!"

ผมพูดเหลวไหลเหรอ?

ผมยักไหล่อย่างขบขัน มาถึงขั้นนี้แล้ว เสี่ยวชิงยังคิดว่าผมกำลังหลอกเธอ ไม่ยอมรับ

"จะให้ผมเอาวิดีโอออกมาไหม เราสองคนจะได้ชื่นชมการแสดงของคุณเมื่อกี้ด้วยกัน?"

ความจริงผมไม่มีวิดีโอ มีแค่เสียงบันทึก แต่เสี่ยวชิงไม่รู้ เมื่อถูกจับได้ว่ามีความสัมพันธ์ลับ ไม่ว่าผมจะพูดอะไร เธอก็ต้องเลือกที่จะเชื่อ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสี่ยวชิงก็เงียบไป ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอจึงโกรธจัดด้วยความอับอาย พูดกับผมว่า: "ฉันเตือนนาย ทำลายวิดีโอเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจว่านายล่วงเกินฉัน แล้วตอนนั้นนายจะติดคุกสิบปีแปดปีกว่าจะได้ออกมา!"

이전 챕터
다음 챕터
이전 챕터다음 챕터