บท 487

ในขณะนั้น ราวกับว่าทั้งโลกถูกกลืนกินด้วยหมอกหนาทึบ เรือลำน้อยของเราเปรียบเสมือนตะเกียงน้ำมันดวงเล็กในความมืดมิด ที่ดูเหมือนจะดับมอดลงได้ทุกเมื่อ ถูกกลืนหายไปในความขาวที่มืดมิดนั้น

แม้แต่คนใจเย็นอย่างฉัน ในใจก็เริ่มรู้สึกหวั่นไหว

ต่อจากนี้ฉันควรไปทางไหนดี?

ฉันยันไม้พายมองไปรอบๆ เห็นแต่หมอกขาวบริสุ...