บท 62

ขณะที่คิดอย่างนั้น ฉันถอนหายใจในใจ รู้สึกว่าปล่อยให้ยัยตัวดีนี่ร้องไห้หนักไปก็คงไม่ดี จึงรีบคว้ากระเป๋าเดินทางแล้วว่ายมุ่งไปยังชายหาด

แต่ฉันว่ายไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ต้องชะงัก ตาเริ่มเบิกกว้าง

โอ้พระเจ้า! เสี่ยวชิงนั่งลงบนหาดทรายเสียแล้ว ผ้าขาดๆ ที่เธอพันรอบเอวไว้ไม่อาจปกปิดทัศนียภาพบางอย่างได้ โดยเฉพ...