บท 64

แต่หลังจากที่ผมเงี่ยหูฟังอยู่นานสองนาน ก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างจนปัญญา ที่ไหนกันจะมีเสียงประหลาดอะไร มีแค่เสียงใบไม้ไหวซู่ซ่าเพราะลมทะเลพัดเท่านั้น

ผู้หญิงคนนี้ขี้กลัวเกินไปแล้ว

แต่ก็นั่นแหละ คิดไปก็คงไม่แปลก อยู่กลางป่าเปลี่ยวแบบนี้ ผู้ชายหลายคนยังกลัวเลย

ผมง่วงมาก ขี้เกียจสนใจผู้หญิงคนนี้ เลยล้มตัวลง...