บท 673

และไอ้หมอที่ชื่อเหลียนซานปอปอนี่ก็จ้องมองฉันด้วยสายตาเหยียดหยามเย้ยหยัน ใบหน้าของมันดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก

ฉันสูดลมหายใจลึก พยายามข่มความกลัวที่อยู่ในใจ เพราะฉันรู้ดีว่าถึงจะกลัวก็ไม่มีประโยชน์อะไร

มาถึงจุดนี้แล้ว ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากสู้จนตัวตาย

จริงๆ แล้ว ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีโอกาสชนะเลย

ทหารหญิ...