บท 87

กลิ่นความเป็นชายที่แรงกล้าจากร่างของผมทำให้พี่แมนรู้สึกมึนงง

ลมหายใจของเราทั้งสองกลายเป็นรัวเร็วในทันที ใบหน้าของพี่แมน รวมทั้งลำคอ แดงระเรื่อราวกับแสงอรุณรุ่ง เมื่อสบตากัน เราต่างเห็นเปลวไฟที่ลุกโชนในดวงตาของอีกฝ่าย

ผมไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป ก้มหน้าลงจูบริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของพี่แมนอย่างดูดดื่ม...