บท 967

"นี่...นี่...นี่..."

คนชราถึงกับเหมือนถูกฟ้าผ่า ตกตะลึงไปทั้งตัว เขากัดนิ้วมือตัวเองพลางพึมพำอะไรบางอย่าง ดูเหมือนว่าในชั่วพริบตาเขาแก่ลงไปอีกหลายปี

"ในโลกนี้ยังมีปริศนาเช่นนี้อีกหรือ ข้าช่างเป็นกบในบ่อ หลงตัวเองนักหนา!"

คนชราอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาวด้วยความทอดอาลัย

เขายอมรับในตัวข้าอย่างสิ้นเชิงแ...