บท 232

อาเอ้อร์โกวผู้ดื้อรั้นคิดได้เพียงเท่านี้ จึงสาวเท้าก้าวยาวๆ มุ่งหน้าไปยังยอดเขาเจวี๋ยชิง เขาไม่รู้เลยว่า บนเนินเขาไม่ไกลออกไป พี่น้องตระกูลอานอย่างอาต้าจวินกับอาต้าเปี่ยวกำลังส่องกล้องส่องทางไกลมองเงาร่างของอาเอ้อร์โกว พวกเขาสบตากันพร้อมรอยยิ้มเยือกเย็นที่ผุดขึ้นบนใบหน้า

"พี่ใหญ่ วางใจเถอะ! ไอ้หมอน...

로그인하고 계속 읽기