บท 10

สายฝนโปรยปรายชุ่มชายเสื้อคลุม เหยาฮวาอิ้งเฉวี่ยยืนอยู่ที่ปากถ้ำ ไม่ไกลจากเขา กองฟืนเล็กๆ ลุกโชนส่องสว่างมุมที่ชิงหลงกับฮวาสือชีนั่งอยู่ ฮวาสือชีวางทับทิมไว้ข้างกองไฟ แล้วกอดชิงหลงนั่งบนผ้าห่มนุ่มๆ ที่เหยาฮวาอิ้งเฉวี่ยหยิบออกมาจากกระเป๋ามิติให้เขาปู ความง่วงที่เคยมีหายวับไปตั้งแต่เสียงฟ้าร้องแรกดัง...