บท 137

สิ้นปีพบรุ่งอรุณ ไม่เห็นสิ่งเก็บยามเย็น เคยหมายมั่นดอกไม้ยามเช้า

พระจันทร์บกพร่องยากกลมกลืน เห็นเพียงค่ำคืนนี้ ไม่เห็นฤดูร้อนปีก่อน

หยดน้ำตื้นลึกไม่เท่ากันบนแผ่นหินเขียว กลีบดอกไม้ร่วงหล่นลงมาเป็นระยะ ลวดลายแกะสลักบนราวไม้แดงช่างคลุมเครือเข้าใจยาก เป็นมรดกที่บรรพบุรุษตระกูลเฉวียนแห่งเจียงหนานทิ้ง...