บท 33

วรรณกรรมจีน

ฮวาสิบเจ็ดไม่อาจจำความรู้สึกของโซ่ตรวนที่กัดลึกเข้าไปในเนื้อได้แล้ว ความรู้สึกเจ็บปวดของเขาคงจะเริ่มชาด้านไปบ้าง แต่เมื่อได้รู้สึกอีกครั้ง กลับไม่ได้ทรมานเกินทน เพียงแต่เพราะถูกตามใจมาตลอด จึงเลี้ยงให้อ่อนแอไปเสียหน่อย

หมอกสีขาวปกคลุมสถานที่แปลกหน้านี้ ฮวาสิบเจ็ดเดินเท้าเปล่าบนพื้นน้ำแ...