บท 195

เปลวไฟนอกหน้าต่างได้เผาผลาญดอกบัวทั้งหมดจนหมดสิ้น กลืนกินความเจิดจ้าไปจนเหลือเพียงความอุ่นที่ค่อยๆ จางหาย ไม่มีเสียงแตกปะทุของดอกบัวที่ถูกไฟกลืนกินอีกต่อไป ยามนี้ทุกสิ่งเงียบสงัด เหลือเพียงความว่างเปล่า

หลังจากกลับคืนสู่ความมืดและความเย็นยะเยือก นางชักดาบที่พกติดตัวออกมา แสงดาบวาบขึ้นชั่วขณะจนทำให้...