บท 272

ในป่าล่าสัตว์กลางฤดูร้อน ร่มเงาของพงไพรอันหนาทึบปกคลุมอยู่ ยามใกล้พลบค่ำแสงอาทิตย์ทอประกายงดงามที่สุด ส่องละอองฝุ่นในอากาศให้เป็นประกายวาววับราวกับเม็ดทรายทอง ราวกับกำลังจะไหลเอื่อยไปตามจังหวะเสียงเจื้อยแจ้วของจักจั่น

แม้จะเป็นค่ำคืนที่เย็นสบายเช่นนี้ ถังเฉียนกลับรู้สึกหงุดหงิด คงเป็นเพราะเมื่อคืนเ...