บท 291

เปลวไฟโหมกระหน่ำ เสียงแตกปะทุดังเปรี๊ยะๆ ไม่ว่าจะเป็นความศรัทธาหรือบาปกรรม ล้วนถูกเผาจนสิ้นซาก ราวกับดอกบัวแดงในนรกภูมิ ที่เบ่งบานอวดสีสันอันเย้ายวนท่ามกลางสีเลือด

ชายหนุ่มยืนอยู่ท่ามกลางความสดใสนั้น เหลียวมองกลับมาด้วยสายตาที่เย็นชาราวกับกำลังดูแคลนมดปลวก ทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวยะเยือกถึงกระดูกแม้จะอ...