บท 77

"นางเป็นอย่างไรบ้าง?" ถังเฉียนเพิ่งออกจากสำนักหมอหลวง ก็เห็นหมั่วอู้เฮิ่นยืนอยู่ใต้ต้นไม้ เหมือนครั้งกระโน้นในฤดูร้อน

เพียงแต่ยามนี้ แสงเงาสลัวในความทรงจำได้จางหายความอบอุ่นไปแล้ว เหลือเพียงต้นไม้ที่โรยราไร้ชีวิต

ในชั่วขณะนั้น ถังเฉียนรู้สึกว่า แม้หมั่วอู้เฮิ่นจะมีนิสัยเอาแต่ใจ แต่เขาก็ดูเหมือนจะแยก...