บท 220

มองดูเด็กน้อยที่กำลังหลับตานิ่ง มือเล็กๆ เริ่มเย็นเฉียบลงแล้ว

เฉินเฟยไม่กล้ารีรอ เขาวางมือขวาลงบนดวงตาขวาของเด็กอย่างแผ่วเบา

ไม่นานนัก เสียงของไป๋กู่ก็ดังขึ้นในสมอง "ข้ารู้ว่าเจ้าคิดจะทำอะไร แต่เรื่องนี้ข้าช่วยไม่ได้"

เฉินเฟยสนทนากับนางในใจ "หมายความว่าอย่างไร?"

ไป๋กู่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนตอบ "...