บท 368

มือของหยวนเจ๋อหลงที่กำลังจะเหนี่ยวไกปืนพลันชะงักกลางคัน ค้างอยู่กับท่าเดิมอย่างแข็งทื่อ

เขารู้สึกได้ถึงปลายกระบอกปืนเล็กบางที่จ่อแนบขมับ ทหารพวกนั้นล้วนถืออาวุธปืนกลและปืนอาก้าที่มีขนาดลำกล้องใหญ่ ไม่มีทางให้ความรู้สึกบางเบาเช่นนี้

แม้จะเป็นปืนขนาดเล็ก แต่มีคนโง่ที่ไหนจะเอาปืนกลมาจ่อที่ขมับคนอื่น

...