บท 4

สาวงามคนนั้นมีบุคลิกสูงส่งเย็นชาทำให้เฉินเฟยรู้สึกตื่นเต้น ในหัวเขาวนเวียนไปกับบทละครน้ำเน่าที่เคยดูในทีวีทั้งหมด

"ขอโทษนะคะ รถฉันเครื่องเสีย แถวนี้ก็ไม่มีสัญญาณ ช่วยดูให้หน่อยได้ไหมคะว่าเป็นอะไร?"

สาวงามเอ่ยปากก่อน เฉินเฟยรู้สึกใจเต้นแรง เสียงเธอช่างไพเราะจริงๆ

ด้วยความที่เป็นคนทำงานในผับ ถึงไม่เคยกินหมูก็เห็นหมูวิ่งมาเยอะ เทคนิคจีบสาวของพวกนักจีบมือฉมังเขาเรียนรู้มาไม่น้อย ตอนนี้พอดีได้ลองของ

เขาทำท่าใจเย็น กอดอกพลางเลิกคิ้วพูดว่า "คุณเป็นอะไรกับผมล่ะ?"

สาวงามดูเหมือนจะแปลกใจกับคำถามของเขา แล้วตอบว่า "ก็ไม่ได้เป็นอะไรกับคุณนี่คะ มีอะไรหรือเปล่า?"

"แล้วทำไมผมต้องช่วยซ่อมรถให้คุณล่ะ?"

ตอนนี้สาวงามถึงได้รู้ตัวว่าถูกคนตรงหน้าแกล้ง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย กลับมามีท่าทีเย็นชาเหมือนเดิม เปิดประตูเตรียมกลับเข้าไปนั่งในรถ พูดเสียงเรียบว่า "ขอโทษนะคะ ฉันจะรออีกสักพัก บางทีอาจมีคนอื่นมา"

เฉินเฟยเห็นท่าทางแบบนั้น คิดในใจ สูตรสำเร็จใช้ไม่ถูกหรือไง? ไม่น่าใช่นะ ตอนนี้สาวงามไม่ควรจะถามเขาหรือว่าต้องทำยังไงถึงจะยอมช่วยซ่อมรถให้เธอหรอกเหรอ? คราวนี้เก้อไปเลย เพื่อให้ตัวเองมีทางออกจากการที่จีบไม่เข้าท่าครั้งแรก เขาจึงพูดต่อว่า "ช่างเถอะ เราสองคนก็ถือว่ามีวาสนาต่อกัน มาเจอกันที่นี่ ผมช่วยดูให้ก็แล้วกัน"

ผลคือสาวงามพูดแค่คำเดียว "ค่ะ"

สาวงามช่างเย็นชาเหลือเกิน เป็นสาวแบบควีนร้อยเปอร์เซ็นต์ การจีบสาวครั้งแรกของเขาที่มีทั้งจังหวะ สถานที่ และคนเหมาะสม กลับต้องมาเจอกับประเภทที่ยากเย็นนัก เขาย่อตัวลงเดินตรวจรถรอบหนึ่ง แล้วนั่งยองๆ

"คุณผู้หญิง แค่เปลี่ยนยางก็พอแล้ว ให้ผมช่วยเปลี่ยนไหม?"

ไม่คิดว่าสาวงามจะไม่พูดแม้แต่คำขอบคุณ เธอหันไปเปิดท้ายรถแล้วทำมือชี้ไปที่กล่องเครื่องมือ

เฉินเฟยรู้สึกอับอายขายหน้า เฮ้ย นี่มันอะไรกัน กูนอนราบกับพื้นเหมือนหมาซ่อมรถให้เธอ แม่คุณยืนเท้าเอวดูเฉยๆ ไม่พอ ยังให้กูหยิบเครื่องมือเอง! ไม่เคยเห็นใครทำแบบนี้มาก่อนเลย

เขาก้มหน้าลงทำงาน คิดในใจ: ดึกๆ ดื่นๆ ใช้กูเหมือนกูไม่ใช่คนเลยนะ คิดแผนขึ้นมาได้ จึงพูดว่า "งั้นแบบนี้นะครับคุณผู้หญิง ช่วยส่งประแจให้ผมหน่อยได้ไหม?"

สาวงามรับคำโดยไม่พูดอะไร หยิบประแจส่งให้เฉินเฟย เฉินเฟยแกล้งทำเป็นมุ่งมั่นซ่อมรถ ยื่นมือไปรับประแจ มือที่เปื้อนน้ำมันดำปื้ดปื้อแตะโดนแขนขาวเนียนของสาวงามทันที

เห็นแขนขาวราวหยกของตัวเองกลายเป็นสีดำปี๋ สาวงามตอนนี้คงรู้สึกเหมือนมีม้านับหมื่นตัววิ่งพล่านในใจ ถ้าไม่คำนึงถึงมารยาทของตัวเอง คงตบหน้าเขาไปแล้ว

เฉินเฟยแกล้งทำเป็นขอโทษอย่างเกรงๆ ได้ยินสาวงามบ่นเบาๆ ก็ทำเป็นไม่ได้ยิน ในใจนั้นสะใจจนลอยไปถึงสวรรค์ชั้นเก้าแล้ว

เพราะฟ้ามืด สาวงามเลยก้มลงไปดูว่าซ่อมรถถึงไหนแล้ว พอดีกับที่เฉินเฟยหันมาขอเครื่องมือ

เฉินเฟยรู้สึกถึงความนุ่มนวลอุ่นๆ บนใบหน้า ในใจมีความรู้สึกเหมือนจะเลือดกำเดาไหล ก็นี่มันสิบเก้าปีแล้วที่ไม่เคยมีการสัมผัสใกล้ชิดกับผู้หญิงขนาดนี้!

ตอนนี้สาวงามก็รู้สึกถึงความผิดปกติ รีบลุกขึ้นมากุมหน้าอกไว้ เฉินเฟยก็เลือดสูบฉีดขึ้นหน้า พูดออกไปว่า "คุณผู้หญิง ร่องอกคุณลึกจังเลยนะ ดูแลยังไงเหรอ?"

สาวงามหน้าซีดในทันที ไม่พูดพร่ำทำเพลง ตบเฉินเฟยเต็มแรงฉาดใหญ่ หลังจากตบแล้ว สาวงามคงรู้สึกว่าไม่เหมาะกับฐานะของตัวเอง จึงขมวดคิ้วแล้วหันกลับขึ้นรถ ไม่สนใจเฉินเฟยอีก

เฉินเฟยถอนหายใจเงียบๆ คิดในใจ: เฮ้ย กูไปทำอะไรให้ใครเขาวะ พี่สาว เธอเองนั่นแหละที่เอาสองลูกนั่นกดหน้ากู แล้วยังมาตบกูอีกหนึ่งที มันยังไงกัน?

ยังไงเฉินเฟยก็เป็นคนราศีแมงป่อง นิสัยชอบแก้แค้นนั้นสูงลิบ คิดในใจว่า เดี๋ยวดูสิว่าฉันจะเล่นงานเธอยังไง

เฉินเฟยช่วยซ่อมรถให้สาวงามเสร็จ เธอลงจากรถยื่นเงินหลายร้อยหยวนมาให้ พร้อมกับพูดคำว่าขอบคุณ

เฉินเฟยเห็นสาวงามไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับการกระทำของเขาเมื่อครู่นอกจากตบหน้า แถมยังรู้สึกว่าการที่เธอยื่นเงินให้เป็นการดูถูกเขา จึงรู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ

เขาตัดสินใจทำใหญ่ ไม่ยื่นมือรับเงิน แต่กลับยื่นมือไปจับก้นสาวงาม พูดว่า "ไม่ต้องขอบคุณหรอก ยอมแต่งงานกับผม กลับบ้านไปกับผม จะได้กินดีอยู่ดีไปเลย"

เฉินเฟยรู้ว่า กับหน้าตาแบบเขา สาวงามคงไม่มีทางมองเขาแน่ๆ พูดโม้ใครๆ ก็ทำได้

สาวงามยกมือขึ้นเตรียมตบเขาอีกครั้ง แต่เฉินเฟยคว้ามือเธอไว้ได้ก่อน ยิ้มเจ้าเล่ห์พูดว่า "ชอบให้ผมจับมือเหรอ บอกมาตรงๆ ก็ได้ ไม่ต้องส่งสัญญาณแบบนี้ อืม มือนุ่มดีนะ นุ่มกว่าป้าแม่บ้านที่ผับเฉวียนเฉิงตั้งเยอะ ฮ่าๆ"

สาวงามโกรธจัด แต่ในที่เปลี่ยวแบบนี้ เจอคนลามกก็ต้องเอาตัวรอดไว้ก่อน เธอดึงมือออกจากมือของเฉินเฟยอย่างแรง โยนเงินทิ้งไว้แล้วรีบกลับเข้ารถ ขับจากไปอย่างรวดเร็ว

เธอไม่ได้โกรธจนขาดสติ ริมฝีปากพึมพำสี่คำ "ผับเฉวียนเฉิง... ไอ้หนู วันตายของแกมาถึงแล้ว"

เฉินเฟยรู้สึกมึนงงไปชั่วขณะเพราะสาวงาม นึกถึงว่าปกติพวกสาวๆ ในผับชอบรังแกเขายังไง คืนนี้ได้เอาคืนนิดหน่อย แถมยังได้ค่าซ่อมรถอีกหลายร้อย ถือว่าคุ้มแล้ว

ถึงแม้ผู้หญิงคนนี้จะขับรถราคาหลายล้าน อายุยังน้อย ใครจะรู้ว่าเป็นเมียน้อยบ้านไหนหรือเปล่า คืนนี้ก็ถือว่าช่วยแก้แค้นให้เมียหลวงไปด้วย คิดแล้วก็รู้สึกสะใจ ค่อยๆ ขับรถกลับบ้าน

ดูเหมือนว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนโชคดีเกินไป เฉินเฟยรู้สึกว่าช่วงนี้ชีวิตไม่ราบรื่นเอาเสียเลย เช่น ช่วยดื่มแทนองค์หญิง (สาวในผับ) แค่แก้วเดียว เรื่องปกติแท้ๆ แต่ลูกค้าดันโกรธ ต้องก้มหัวขอโทษ ชดใช้อีกหลายขวด

บังเอิญชนใคร ก็โดนชี้หน้าด่า ผู้จัดการช่วงนี้ก็มองเขาไม่ค่อยดี แต่เขาไม่กล้าพูดอะไร นอกจากเงินหลายพันที่ส่งให้แม่ไปแล้ว กับรถที่น้ำมันเกือบหมด เขาก็ยังเป็นเฉินเฟยคนเดิม

เฉินเฟยนอนอยู่บนเตียง คิดว่า หลังจากโดนตีไป เกิดเรื่องดีๆ มากมาย แต่พอแผลหายสนิท ก็กลับมาเป็นแบบนี้ หรือว่า... ลองให้คนตีอีกสักครั้งดูไหม? บางทีนี่อาจจะเป็นพลังพิเศษที่ซ่อนอยู่มาสิบเก้าปีก็ได้

이전 챕터
다음 챕터
이전 챕터다음 챕터