บท 897

นวนิยาย

เฉินเฟยขบกรามแน่น คิดในใจว่าเหี้ยเอ๊ย ในเวลาแบบนี้ก็ต้องเสี่ยงสุดตัวแล้ว กูไม่เชื่อหรอกว่าจะสู้พวกมันไม่ได้

จากนั้น เฉินเฟยสูดลมหายใจลึก ปรับสีหน้า แล้วค่อยๆ หันหลังกลับไป

เมื่อเห็นใบหน้าที่ยังมีรอยรองเท้าติดอยู่ เฉินเฟยก็จำได้ทันทีว่าคนนี้คือไอ้อินเดียที่นั่งแถวหลังเมื่อวาน

แม่ง ไม่ใช่ม...