บท 279

ภาษาไทย

นี่มักเป็นคำพูดที่เสี่ยวเสวยจะเอ่ยออกมา แต่กลับถูกพูดจากปากของอันรัน ผู้ที่ปกติกินอาหารเหมือนแมว ช่างแปลกประหลาดเหลือเกิน

หลินเว่ยยิ้มอย่างมีเลศนัย เอ่ยเสียงนุ่มนวลว่า "ไม่เป็นไร เธอค่อยๆ กินไป ฉันรอเธอได้ไม่ว่าจะนานแค่ไหน"

เสียงนั้นตกกระทบหูอันรัน ทำให้เธอรู้สึกหนาวเยือกไปทั้งตัว ความไม่...