บท 130

ข้างเตียงคนป่วย

ข้างเตียงคนป่วย เงาร่างของเด็กหนุ่มในเสื้อเชิ้ตขาวแข็งทื่อ เขาเท้าคางมองน้ำเกลือที่หยดลงมาอย่างเบื่อหน่าย ครั้นนานเข้าความง่วงก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามา เขาจึงซบหน้าลงที่ขอบเตียงและผล็อยหลับไป

นอกหน้าต่าง ความมืดค่อยๆ แผ่คลุม แล้วดวงอาทิตย์สีเหลืองก็ค่อยๆ ลอยขึ้นมาอีกครั้ง แสงสีทองส...