บท 135

แปลวรรณกรรมจีน

หลินเฉินเปลี่ยนสีหน้าเป็นเย็นชาทันที จ้องน้องชายตัวเองตาไม่กะพริบ หลินเล่อที่พูดก่อนคิดเพิ่งตระหนักได้ว่าตัวเองหลุดปากพูดอะไรออกไป รีบเอามือปิดปากอย่างร้อนรน แต่ก็สายเกินไปแล้ว—เขาถูกพี่ชายกระชากเนคไทอีกครั้ง

"ว่าไงนะ?" หลินเฉินจ้องเขาด้วยสายตาเย็นเยียบ "มึงกับหลิงลั่วปิดบังอะไร...