บท 153

ทันทีที่คิดได้ ลิงลั่วก็รู้สึกเสียใจ

โต๊ะหินอ่อนสีขาวถูกเช็ดจนเงาวับ พื้นที่โต๊ะที่ไม่ได้เล็กนักเต็มไปด้วยอาหารรสเลิศนานาชนิด ทั้งสีสัน กลิ่นหอม และรสชาติครบถ้วน แทบทุกจานเป็นอาหารที่ลิงลั่วคิดถึงมาหลายปี

จูเหิงวางของเรียบร้อยแล้วเดินเข้าห้องนอน ไม่นานก็ออกมาพร้อมโทรศัพท์มือถือ โอนเงินให้ลิงลั...