บท 157

จูเหิงกอดนานเท่าไหร่ก็ร้องไห้นานเท่านั้น สะอื้นฮักจนเสียงแทบจะขาดหาย

หลิงลั่วได้สติกลับมาในที่สุด รู้สึกลังเล เท้าที่เดิมทีตั้งใจจะก้าวออกไปกลับขยับไม่ออกอย่างประหลาด ไม่รู้จะปลอบอย่างไรดี จึงได้แต่ตบหลังเขาเบาๆ ถามอย่างเก้อเขิน "เจ็บตรงไหน?"

เมื่อได้ยินคำตอบ อัลฟ่าที่ซบอยู่บนไหล่เขาก็ไม่เพียงแค่ร...