บท 164

นวนิยายจีน

"หลังจากนั้นแม่ฉันกลับมา ร้องไห้พลางขอโทษฉัน แล้วพาฉันกลับไปที่บ้านตระกูลจู้ ตอนนั้นฉันคิดว่า บางทีในที่สุดฉันอาจจะมีคนรักแล้ว"

"ครั้งแรกที่เห็นเธอ ฉันคิดว่าเธอตลกดี ทั้งที่นิสัยอ่อนโยนแท้ๆ แต่กลับทำหน้านิ่งเฉย เหมือนพ่อเธอไม่มีผิด พูดจาก็เหมือนผู้ใหญ่ตัวน้อย แต่ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม แค่ปืน...