บท 23

ชูเหิงมองพี่ชายที่เขารักที่สุดบนเวที เปล่งประกายอยู่ตรงนั้น ดวงตาคิ้วยังคงเหมือนเดิม สายตาอ่อนโยน ยังคงหล่อเหลาเช่นเคย

แล้วทำไมล่ะ?

ครั้งหนึ่งเขาเคยกล้าหาญทิ้งทุกอย่างเพื่อมาต่างแดน เพียงเพื่อจะได้อยู่ใกล้คนบนเวทีนั้นสักหน่อย ใกล้กว่านี้อีกสักนิด

แต่เมื่อสามวันก่อน เขามาถึงปารีส เผชิญหน้ากับใ...