บท 30

จูเหิงยิ้มอย่างสงบนิ่งบนใบหน้า แต่เส้นเลือดที่ปูดโปนบนมือกลับทรยศความรู้สึกที่แท้จริงของเขาในขณะนี้

เขาจ้องเขม็งไปที่คนที่ตกใจกลัวจนตัวแข็งอยู่ใต้ร่าง มืออีกข้างกำสัญญาอีกมุมหนึ่งไว้แน่น กระดาษครึ่งแผ่นถูกเขาขยำเป็นก้อนแล้วกระชากออก เบต้าไม่ยอมปล่อยมือ แต่ข้อมือถูกบีบรัดจนไม่อาจออกแรงต้าน เพียงชั่ว...