บทที่254

~ ซอยจ์ ~

ซอยจ์ไม่มีคำตอบ เธอแทบจะตอบสนองไม่ได้ ได้แต่ยืนอ้าปากค้าง

"ฉันพูดถูกใช่ไหม" แลนดอนเซ้าซี้

"ไ-ไม่" เธอพยายามปฏิเสธ แต่น้ำเสียงของเธอเองก็สั่น เผยความจริง

"ซี ฉันรู้ว่าเป็นเขา" แลนดอนพูดพลางพยักหน้า "ฉันรู้"

ซอยจ์ไม่อาจปฏิเสธอีกต่อไป สีหน้าของแลนดอนบอกทุกอย่าง แม้เธอจะปฏิเสธ เขาก็รู้ควา...