บทที่90

~ เดมอน ~

• • • • • หนึ่งสัปดาห์ต่อมา - - - - -

เดมอนนอนบนเตียงหันหน้าขึ้นมองเพดาน ใบหน้าเรียบเฉยและดวงตาว่างเปล่า เวลาแปดโมงเช้าแล้วแต่ห้องยังคงมืดสลัว เดมอนไม่สนใจที่จะลุกไปเปิดม่าน ทุกอย่างมืดสนิทและว่างเปล่า เหมือนกับหัวใจของเขา เสียงเดียวที่เติมเต็มห้องคือเสียงลมหายใจอันเบาของเขา และแผ่วเ...