บท 1645

ในช่วงเวลานั้น เขารู้สึกถึงความเปราะบางของตัวเองอีกครั้ง แล้วเดินออกมาอย่างเงียบงัน

เสียงฝีเท้าดังมาจากด้านหลัง หวังเถียตั่นหันไปเห็นเสี่ยวอวี้อุ้มชามเดินมาตรงหน้า "พี่ชาย ที่บ้านไม่มีอะไรให้กินมาก หนูต้มบะหมี่ไข่มาให้พี่ชามหนึ่ง พี่กินเถอะค่ะ"

"น้องจ๋า พี่ไม่หิวหรอก น้องกินเองเถอะ"

"พี่ชาย พี่ก...