บท 335

เจ้าจู้เกินหยุดเคลื่อนไหวใต้ร่าง พร้อมกับปล่อยมือข้างหนึ่งจากอกนุ่มที่น่าหลงใหล มาที่เอวบางของเปยเป่าเอ้อร์ บังคับให้เธอหยุดขยับตัว แล้วถามว่า "ไม่ให้ฉันออกจากอะไรของเธอ"

เปยเป่าเอ้อร์ลืมตาที่พร่าเลือนขึ้น ดวงตารูปดอกท้อที่ชวนหลงใหลมองเจ้าจู้เกินอย่างเยิ้มไปด้วยความรู้สึก ฟันขาวสะอาดกัดริมฝีปากล่าง...