บท 1802

ซูปิงยุนค่อยๆ หยุดดิ้นรน บรรยากาศระหว่างคนทั้งสี่ที่กำลังรับประทานอาหารกลับเริ่มกลายเป็นความกระอักกระอ่วน

อาหารกลางวันจบลงอย่างรวดเร็ว ซูปิงยุนรีบชักเท้ากลับและสวมรองเท้าส้นสูง โดยที่คนอื่นไม่ทันสังเกตเห็น

เย่เทียนหมิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก มื้ออาหารธรรมดาๆ แต่กลับรู้สึกเหมือนกำลังเข้าร่วมกับดักอั...