บท 166

"อ๊ะ" เสียงครางอย่างเจ็บปวดหลุดออกมาจากไรฟันของเสิ่นเสี่ยวอ้าย เฉินลาวซวีรู้สึกว่าแท่งเหล็กของเขาเหมือนลูกธนูที่แทงทะลุบางอย่างในร่างกายของเสิ่นเสี่ยวอ้าย แล้วถูกด่านล่างของเธอบีบรัดไว้

เฉินลาวซวีและเสิ่นเสี่ยวอ้ายหยุดการเคลื่อนไหวชั่วคราว เฉินลาวซวีค่อยๆ อุ้มเสิ่นเสี่ยวอ้ายลงจากตัวเขา แล้วนอนทาบลง...