บท 331

ในรูปถ่าย พวกเขาทั้งสองนั่งอยู่บนเก้าอี้ มือจับกันอยู่ แล้วก็ไปที่สวนป่าเล็กๆ แม้ว่าจะมองไม่เห็นใบหน้าในสวนป่า แต่สามารถเห็นเจ้าเหรินที่ยืนอยู่ และเงาของตัวเองที่กำลังนั่งยองๆ อยู่ตรงหน้าเจ้าเหริน

ใบหน้าของไป๋ฮุ่ยซีดลงเล็กน้อย สายตามองไปที่ชายคนนั้น ราวกับกำลังถามว่าเขาต้องการอะไรกันแน่

"ผมรู้อยู่...