บท 398

จางหมิงเดินออกมาและหยุดลงตรงหน้าของอู่หมั่น เขาจ้องมองเธออย่างดุดัน

"อีตัวดี อีกไม่นานกูจะรวยแล้ว แล้วแกก็รอเสียใจไปเถอะ!"

อู่หมั่นไม่ได้พูดอะไร เธอยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ ลมหายใจเริ่มหนักขึ้น จางหมิงไม่ได้สนใจเธออีกต่อไป เขาเดินออกไปโดยตรง

หลังจากที่จางหมิงออกจากห้องไปแล้ว อู่หมั่นรู้สึกอ่อนเพลียทั้ง...