บท 82

ฉันพิงหลังกับประตู สัมผัสเย็นเฉียบทำให้ฉันใจเย็นลงมาก

ฉันต้องยอมรับว่าตัวเองรู้สึกสับสนอยู่บ้าง

ฉันนึกถึงการพบกับซูเยียนเหอวันนี้ นึกถึงสายตาที่เขามองฉัน ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเส้นด้ายที่พันกันยุ่ง หมุนวนเข้าไปในวังวนของตระกูลซู และยิ่งยากที่จะถอนตัวออกมา

ฉันมาที่นี่เพื่อทำงานเท่านั้น สักวันฉั...