บท 37

ในขณะนั้น ความโกรธที่สะสมในใจมาหลายวันลุกโชนขึ้นทันที แต่ไม่รู้ทำไม ฉันกับนายกเทศมนตรีกลับรู้สึกสงบอย่างยิ่ง เราเพียงแค่จ้องมองหมูต้าก่งเงียบๆ โดยไม่ได้ลงมือทำอะไรในทันที

ความรู้สึกนั้นเป็นเช่นไร? เหมือนกับการเผชิญหน้ากับคนที่กำลังจะตาย กลับมีความสงสารอยู่บ้าง

แต่สิ่งที่ฉันและนายกเทศมนตรีคาดไม่ถึง...