บท 739

ฉันรีบขอโทษเฉินเชี่ยน พร้อมกับอธิบายว่าฉันอั้นมาถึงขนาดนั้น ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นก็ไม่ใช่สิ่งที่ฉันตั้งใจ แต่เดิมก็แค่อยากปลดปล่อยออกมาเร็วๆ ใครจะรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้

เมื่อฉันพูดถึงของเหลวที่พุ่งออกมามากมายนั้น เฉินเชี่ยนที่กำลังอับอายก็ร้องเสียงดัง "อ๊า!" พร้อมบ่นว่าไม่ให้ฉันพูดอีกแล้ว

ส่วนสมิธที่อ...