บท 134

เสียงเคาะประตูทีละที่ๆ นั้น ราวกับเสียงระฆังเรียกวิญญาณจากยมโลก ทำให้เหงื่อเย็นๆ ของฉันไหลไม่หยุด

ฉันยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อเย็นบนหน้าผาก กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก มือข้างหนึ่งกำท่ออะลูมิเนียมไว้แน่น เหงื่อซึมออกมาที่ฝ่ามือ

ฉันปล่อยไม้ช็อตไฟฟ้าที่ทำเองโดยไม่รู้ตัว เอามือทั้งสองข้างเช็ดกับผ้าห่ม เช็ดเหงื...