บท 147

เสียงแช่บๆ ชวาบๆ ดังขึ้น

ไม่ใช่เสียงร้องไห้ของเมียหัวเฮ้าเชียว แต่เป็นเสียงที่กั๊วเชียงทำด้วยปากของเขาเอง

กั๊วเชียงเหมือนสัตว์ร้ายที่หิวโซ ฉีกกัดอาหารในปาก เสียงร้องของเมียหัวเฮ้าดังขึ้นอีก ร้องไห้จนแทบขาดใจ

หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที กั๊วเชียงก็เงยหน้าขึ้นจากระหว่างขาทั้งสองของเธอ ปากเขาเต็มไปด้วยเลือ...