บท 212

ตอนนั้น น้องสาวภรรยาก็ตื่นขึ้นมา เธอมองด้วยดวงตางัวเงียอยู่สองสามวินาที แล้วพรวดพราดลุกขึ้นนั่ง ใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความตื่นตระหนก

"คุณหนู ฉันแย่แล้ว เพราะคุณนี่แหละ"

ผมพูดออกไปอย่างใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ลูกตากลอกไปมาไม่หยุด

จะทำยังไงดี?

วินาทีต่อมา ตาผมเป็นประกาย นึกแผนขึ้นมาได้ทันที

"เร็ว ไ...